Καλησπέρα Βάσω και σε ευχαριστούμε πολύ για τη συνέντευξη! Θα ήθελα να μου πεις κάποια βασικά βιογραφικά σου στοιχεία καθώς και την πορεία σου μέχρι το InfinityGreece.
To 2013 ξεκίνησα την πορεία μου στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας. Μετά από 5 χρόνια πήρα το πτυχίο μου των Βαλκανικών, Σλαβικών και Ανατολικών σπουδών. Παράλληλα, όσο ήμουν εκεί μάθαινα μια ξένη γλώσσα, γιατί είναι απαραίτητο, οπότε έχω μάθει βουλγαρικά. Σχετικά με δουλειές, πάντα ασχολούμουν με τον τομέα του marketing, των πωλήσεων και της διαφήμισης. Έχω δει και τον τομέα των δημοσίων σχέσεων από την πρακτική μου, στην ΔΕΘ, όπως και τον τομέα των πωλήσεων. Έχω εργαστεί σε πωλήσεις door to door, από πόρτα σε πόρτα δηλαδή. Εκεί κάπου κατάλαβα ότι ενώ με ενδιαφέρει αυτός ο τομέας, δεν είναι αυτά τα πράγματα που θέλω να κάνω, οπότε ξεκίνησα να ψάχνομαι λίγο με το digital marketing. Παρόλα αυτά εφόσον ήθελα να καλύπτω τα προς το ζην, ενώ εθελοντικά έκανα κάποια πράγματα, μετά το πτυχίο η δουλειά μου για αρχή ήταν άσχετη με αυτό. Δούλευα δηλαδή, σε ένα eshop στο κομμάτι του shipping μέχρι τη στιγμή που μπήκα στο InfinityGreece.
Πώς έμαθες για το InfinityGreece;
Το 2017 γνώρισα τον Χάρχα, ή αλλιώς Γιάννη Χαρχαντή, σε μια εκδήλωση, αν δεν κάνω λάθος της USB. Είχαμε φτιάξει μια μικρή ομαδούλα για ένα project που θέλαμε να κάνουμε, σαν welcome day των φοιτητών τον Σεπτέμβριο. Εκεί είχε έρθει ο Χάρχας σαν guest star, να μας μιλήσει για κάποια πράγματα. Τον γνώρισα, μου τράβηξαν πολύ την προσοχή τα πράγματα που έλεγε, το ότι ασχολείται με τα media. Μετά μπήκα λίγο να ψάξω το InfinityGreece και περίμενα υπομονετικά να περάσουν οι μήνες, να ανοίξουν οι αιτήσεις τον Σεπτέμβριο και να κάνω την αίτησή μου για να μπω στην ομάδα ως εθελόντρια.
Μια χαρά! Άρα μαθαίνεις για το InfinityGreece, ανοίγουν οι αιτήσεις, κάνεις την αίτησή σου και μπαίνεις ως;
Και μπαίνω ως εθελόντρια στην ομάδα του marketing και του blog, ταυτόχρονα. Μένω ένα χρόνο και στον δεύτερό μου χρόνο γίνομαι team leader στην ομάδα του marketing. Επομένως, πρέπει να αφήσω την ομάδα του blog και μένω ένα χρόνο team leader στην ομάδα του marketing.
Ποιος ο ρόλος σου σήμερα και πώς έφτασες εδώ;
Εγώ στο Infinity μπήκα το 2018, Σεπτέμβριο του 2019 γίνομαι team leader και τον Νοέμβριο του 2019, αποφασίζω ότι η δουλειά που έκανα στο eshop δεν μου ταιριάζει πλέον για να συνεχίσω με άλλα πράγματα στη ζωή μου. Την ίδια ακριβώς στιγμή, έρχεται πρόταση από την ομάδα του InfinityGreece, να δουλέψω part-time. Οπότε ήμουν εθελόντρια ως team leader στο marketing και ξεκίνησα να δουλεύω σαν marketing assistant με τα παιδιά. Τον Μάιο του 2020 έρχεται η πρόταση να γίνω το 6ο μέλος της διοίκησης. Η πρώτη ερώτηση που έκανα στα παιδιά, όταν μου έκαναν την πρόταση ήταν το: “Τι συμβαίνει αν όλα πάνε στραβά;”. Με ενδιαφέρει να υπάρχει ένα πλάνο, ακόμη κι αν πάνε όλα λάθος. Όταν μου απάντησαν σε αυτό και μου παρουσίασαν ένα πλάνο, είπα: “Οκ, πάμε!”. Τον Μάιο του 2020, λοιπόν, μπαίνω επίσημα στη διοίκηση. Κυρίως ασχολούμαι με το marketing, δηλαδή, marketing strategy για το InfinityGreece, σαν mentor στην εθελοντική ομάδα του marketing και όχι μόνο. Και παράλληλα, στο κομμάτι του business, προσφέρουμε υπηρεσίες σε άλλες επιχειρήσεις και οργανισμούς. Ασχολούμαι πολύ με το περιεχόμενο, δηλαδή την παραγωγή περιεχομένου και την στρατηγική σε αυτούς τους πελάτες.
Πολύ ωραία πορεία, ανοδική πορεία, βασικά! Το πιο σημαντικό σου επίτευγμα μέσα στο ΙnfinityGreece όλα αυτά τα χρόνια;
Θα πω κάτι προσωπικό στην αρχή. Κάθε χρονιά όταν ξεκινάμε κάνουμε ένα πικ νικ για το καλωσόρισμα των εθελοντών. Το 2018 λοιπόν, ήταν η πρώτη μου χρονιά και είχα μπει στο ΙnfinityGreece τελείως μόνη μου, ήμουν σε μια φάση που ήθελα να ανακαλύψω νέα πράγματα στην πόλη μου. Γενικά, δεν είμαι ένας πάρα πολύ κοινωνικός άνθρωπος, νιώθω πολύ άβολα ειδικά με πάρα πολλούς ανθρώπους, οπότε όταν έγινε το πικ νικ το 2018, υπάρχει ένα στιγμιότυπο, στο οποίο είναι πολλοί άνθρωποι μαζεμένοι και εγώ είμαι σε μια άκρη με το κινητό μου γιατί νιώθω άβολα. Θυμάμαι αυτή τη στιγμή σαν χθες. Επομένως, θεωρώ το μεγαλύτερό μου επίτευγμα, το ότι σήμερα δεν είμαι ο ίδιος άνθρωπος που ήμουν τότε. Θεωρώ ότι μέσα από την πορεία μου στο InfinityGreece και το πώς έχει βοηθήσει εμένα προσωπικά να εξελιχθώ όλη αυτή η πορεία και η συναναστροφή με ανθρώπους που είναι κοντά μου, με έχει βοηθήσει πλέον να έχω κρατήσει τα καλά του ανθρώπου που ήμουν το 2018 και να μπορέσω να εξελίξω και να αναπτύξω τις κοινωνικές μου δεξιότητες. Ξέρω ότι πλέον δεν είμαι αυτός ο άνθρωπος και είμαι χαρούμενη για αυτό.
Τώρα σε κάτι πιο συλλογικό, θα πω σίγουρα ότι το συνέδριο Κοινωνικής Επιχειρηματικότητας είναι αρκετά ιδιαίτερο για μένα και γιατί είναι κάτι μεγάλο που το ξεκινήσαμε όλοι μαζί και γιατί ήταν κάτι που πιστεύω ότι έλειπε από το roaster του InfinityGreece. Θεωρώ ότι έλειπε γιατί αποζητάμε να αναδείξουμε την έννοια της κοινωνικής επιχειρηματικότητας, οπότε πρέπει να είμαστε μπροστά σε αυτό. Εκτός από αυτό γίνεται και στον Δήμο Αμπελοκήπων – Μενεμένης. Το να βλέπω τέτοιες ενέργειες να έρχονται προς τα δυτικά της Θεσσαλονίκης, για μένα είναι πολύ σημαντικό, γιατί έρχεται κόσμος και επισκέπτεται τα δυτικά. Αυτό δίνει τη δυνατότητα σε παιδιά από δυτικές περιοχές της Θεσσαλονίκης να έρχονται σε επαφή με τέτοια εγχειρήματα, που δυστυχώς μέχρι και σήμερα είναι σε έλλειψη σε σχέση με το κέντρο και τα ανατολικά. Γι’ αυτό το λόγο για μένα το συγκεκριμένο συνέδριο είναι πάρα πολύ σημαντικό.
Τον επόμενο χρόνο το InfinityGreece κλείνει 10 χρόνια λειτουργίας. Εσύ, ως Βάσω τι θα ήθελες να έχεις καταφέρει μέχρι να κλείσει αυτή η δεκαετία μέσα στο ΙnfinityGreece;
Θέλω να δω ιδέες εθελοντών, να παίρνουν την αναγνωρισιμότητα που τους αξίζει στην πόλη. Ό,τι κι αν σημαίνει αυτό και για τους ίδιους τους εθελοντές και τη δουλειά που πρέπει να κάνουν για να φέρουν μια αλλαγή σε αυτή την πόλη, αλλά και η πόλη να αναγνωρίσει το έργο που κάνουν αυτοί οι άνθρωποι και τον χρόνο που αφιερώνουν για να δουν κάτι διαφορετικό να συμβαίνει. Προφανώς, δε λέω ότι όλα είναι στραβά, αλλά τα πάντα μπορούν να διαμορφωθούν σε καλύτερο βαθμό και να αναπτυχθούν και είναι πολύ σημαντικό, ειδικά όταν ακούγεται η φωνή ενός νέου μέσα σε αυτό. Έχουμε καθιερώσει ότι έχουμε τα μέσα και νομίζω ότι τώρα σε αυτό τον 1.5 χρόνο που απομένει, το οποίο δεν είναι πολύ, πάμε να το κάνουμε πραγματικότητα, πολύ πιο συνειδητά και πολύ πιο στοχευμένα από πριν.
Θα ήθελα να μου αναφέρεις 2-3 βασικές δυσκολίες που αντιμετώπισες μέσα στα χρόνια, σε προσωπικό και συλλογικό επίπεδο.
Εντάξει πρώτη δυσκολία είναι αυτό που ανέφερα προηγουμένως, το πόσο άνετα νιώθω με άλλους ανθρώπους. Μέσα από τη δουλειά μου, εκτός από τη συναναστροφή με ανθρώπους που με έκαναν να νιώσω άνετα, πολλές φορές σε δουλειές πρέπει απλά να το κάνεις, είναι μέρος της δουλειάς σου. Επομένως, έπρεπε να το βρω και να γίνω καλύτερη σε κάτι που δεν ήθελα να γίνω καλύτερη. Υπάρχουν πράγματα που θέλεις να τα δουλέψεις και να αναπτυχθείς, υπάρχουν και άλλα που δεν θέλεις αλλά πρέπει. Αυτό ανήκει στη δεύτερη κατηγορία, ήταν κάτι που με δυσκόλεψε αρκετά και με δυσκολεύει μέχρι και σήμερα. Δεν είναι ότι μαγικά μετά από 3-4 χρόνια είμαι ένας τελείως διαφορετικός άνθρωπος, εξακολουθώ να έχω τα άγχη που έχω σε καθημερινή βάση, να μη συμπαθώ καθόλου τα τηλέφωνα, για παράδειγμα. Έχω φτάσει στο σημείο που μπορώ να το κάνω, δηλαδή αν μου το ζητήσεις θα το κάνω, απλά δε θα περνάω καλά κάνοντάς το. Το ένα κομμάτι είναι αυτό.
Ένα δεύτερο κομμάτι που μπορώ να σκεφτώ και κάτι που επίσης με δυσκολεύει μέχρι σήμερα, είναι αυτό που συμβαίνει όταν αγαπάς πάρα πολύ κάτι που κάνεις. Είμαι πολύ τυχερή που κάνω κάτι που δεν με κάνει να βαριέμαι και μου δίνει κίνητρο. Η εμπλοκή μου σε projects και η συζήτηση με εθελοντές μου δίνει ενέργεια, την οποία επιστρέφω. Ωστόσο, υπάρχει μια παγίδα σε αυτό. Όταν κάνεις κάτι που τόσο αγαπάς γίνεται η προσωπικότητά σου, η μέρα σου και τα συναισθήματά σου. Είναι κάτι που προσπαθώ να το αποσυνδέσω από εμένα, γιατί ακριβώς η θέση μας μας επιτρέπει πλέον να μπορούμε να πάρουμε αποφάσεις, να καθοδηγούμε, να εκπαιδεύουμε. Επομένως, όταν γυρίσω σπίτι μου το βράδυ θα σκέφτομαι αν η απάντηση που έδωσα είναι οκ, μήπως φάνηκα απότομη. Πρέπει να αποσυνδέεσαι και για να μπορείς να παίρνεις έμπνευση από άλλα πράγματα, να μην βάζεις παρωπίδες στον εαυτό σου. Η προσωπική σου ζωή και όλα τα υπόλοιπα πράγματα που κάνεις έρχονται να “κουμπώσουν” πάνω σε αυτό. Είναι κάτι που αρχίζω και μαθαίνω σιγά σιγά.
Το τρίτο κομμάτι είναι ότι έχω μια συνήθεια να θέλω να γίνονται κάποια πράγματα με τον δικό μου τρόπο, να θέλω, όταν βλέπω ότι κάτι δεν πάει όπως θα ήθελα, να επεμβαίνω. Αυτό δεν αφήνει χώρο για να γίνουν κάποια λάθη και να μάθουμε. Είναι κάτι που τώρα προσπαθώ να περάσω σε άλλους ανθρώπους, ότι είναι οκ να γίνονται λάθη, να μη συμβαίνουν όλα τα πράγματα σωστά, γιατί έτσι θα μάθουμε. Αλλά μου πήρε κι εμένα αρκετό χρόνο να το καταλάβω και να το ενστερνιστώ και να το κάνω πραγματικότητα, γιατί πρώτον δεν μπορούμε να είμαστε παντού, δεν είναι αυτός ο ρόλος μας και δεύτερον έτσι μαθαίνουμε.
Θεωρείς ότι υπάρχει ανταγωνισμός με άλλους οργανισμούς/ομάδες και ποια είναι η συγκριτική υπεροχή του InfinityGreece;
Αναφορικά με το πώς δουλεύουμε σίγουρα υπάρχουν και άλλοι οργανισμοί, θέλουμε να υπάρχουν. Αυτό σημαίνει ότι υπάρχουν άνθρωποι εκεί έξω που θέλουν να κάνουν πράγματα, να δουν αλλαγή, να δημιουργήσουν την αλλαγή. Ακόμη κι αν δεν μιλάμε για αλλαγή, γιατί ακούγεται μεγάλο και περίπλοκο, υπάρχουν άνθρωποι που θέλουν απλά να υπάρχουν και να συνυπάρχουν μαζί, είναι πάρα πολύ οκ. Οπότε ναι, χαιρόμαστε, που υπάρχουν και άλλες ομάδες στη Θεσσαλονίκη και σε όλη την Ελλάδα που λειτουργούν με παρόμοιο τρόπο. Θα πω ότι είναι πολύ δυνατό μας στοιχείο το ότι υπάρχει μια συνέχεια σε αυτό που κάνουμε και δεν χρειάζεται να χτίσουμε από το μηδέν κάθε χρονιά. Είναι κάτι που πήρε αρκετό καιρό από το 2014 μέχρι σήμερα για να χτιστεί. Δοκιμάσαμε πράγματα που δε δούλεψαν μέχρι να βρούμε αυτά που δούλευαν και να τα χτίσουμε μέσα από διαδικασίες που φαίνονται αρκετά βαρετές. Έπρεπε να γράφουμε ένα ένα τα βηματάκια σαν να γράφουμε συνταγή. Όμως αυτή η συνταγή σε μια δύσκολη στιγμή θα βοηθήσει. Στις εύκολες στιγμές όλοι ξεχνάμε τις συνταγές, στη δύσκολη στιγμή όμως, πρέπει να μπορείς να ανοίξεις τη συνταγή σου να δεις τα υλικά σου και να πεις: “Εγώ πρέπει να κάνω αυτά”. Έχουμε κοντά στα 9 χρόνια εμπειρίας, δεν χρειάζεται να το κάνεις από το μηδέν, δοκίμασε αυτό που το έχουμε δοκιμάσει άλλες 15 φορές και ξέρουμε ότι δουλεύει”. Προφανώς, έχουμε στο νου μας ότι οι εποχές αλλάζουν, οι εθελοντές που έμπαιναν το 2014 δεν είναι οι ίδιοι που μπαίνουν το 2023, το οποίο σημαίνει ότι συμβαδίζουμε με τα δεδομένα της εποχής και της κοινωνίας που υπάρχει τώρα. Αυτό σημαίνει και ότι οι διαδικασίες αλλάζουν, μεταμορφώνονται και παίρνουν το σχήμα που πρέπει να έχουν τώρα. Γι΄αυτό είναι σημαντικό να υπάρχει μια συνέχεια. Η γνώση υπάρχει και μοιράζεται σε άλλους ανθρώπους, που τη μοιράζουν σε άλλους ανθρώπους και πάει λέγοντας.
Εσύ ως νέα που ασχολείται με την κοινωνική επιχειρηματικότητα, πώς τη βλέπεις σαν είδος επιχείρησης και πώς νιώθεις μέσα σε αυτή; Γιατί το επέλεξες και έμεινες σε αυτή;
Αρχικά να πω ότι μεγαλώνοντας, αυτό που έλεγα είναι ότι δεν θέλω ποτέ να έχω τη δική μου επιχείρηση, γιατί καταλάβαινα την ευθύνη και το τρέξιμο πίσω από αυτό. Η ζωή όμως είναι άτιμη (γέλια). Μπορώ να πω ότι η κοινωνική επιχειρηματικότητα συνδυάζει πράγματα για εμένα που είναι βασικά για τη δική μου επιβίωση. Ένα κομμάτι επιβίωσης είναι το να βγάζω χρήματα, για να καλύπτω τα έξοδά μου, προφανώς. Αλλά για μένα επιβίωση είναι επίσης, το να μπορώ να βρίσκομαι σε ένα χώρο με ανθρώπους με τους οποίους νιώθω εμπιστοσύνη, ασφάλεια και ότι κινούμαστε στον ίδιο δρόμο. Ίσως όχι με τα ίδια οχήματα, δεδομένου ότι ο κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός. Όλοι όμως, έχουμε αποδείξει και έχουμε συμφωνήσει ότι είμαστε στον ίδιο δρόμο, άρα κινούμαστε προς την ίδια κατεύθυνση. Μου είναι πολύ σημαντικό να συναναστρέφομαι με άτομα που έχουμε το ίδιο όραμα. Και ένα τρίτο πράγμα που για μένα είναι θέμα επιβίωσης είναι το να νιώθω δημιουργική, να νιώθω ότι προσφέρω, ότι αν επηρεάσω έστω και έναν άνθρωπο αυτό θα με κάνει χαρούμενη. Αυτά τα τρία πράγματα θεωρώ ότι τα συνδυάζει πάρα πολύ καλά η κοινωνική επιχειρηματικότητα. Είναι ο λόγος που επέλεξα να μπω σε αυτό το κομμάτι, ακόμη κι αν πάντα έλεγα όχι. Είχα δίκιο σε αυτό που σκεφτόμουν, διότι πράγματι θέλει πολλές θυσίες. Πολλές φορές δεν υπάρχει το 8ωρο, επειδή το επιλέγουμε και το αγαπάμε. Αλλά το τί χάνω σε σχέση με το τί κερδίζω έχει μεγάλη διαφορά και θα το επέλεγα ξανά και ξανά, προφανώς έχοντας και την ασφάλεια από πίσω ανθρώπων που με στηρίζουν. Δηλαδή είχα τη στήριξη της οικογένειάς μου να μου πουν: “Βάσω, προσπάθησέ το και είμαστε εμείς εδώ.” Οπότε το λέω και λίγο εκ του ασφαλούς, δεδομένου ότι έχω μια στέγη πάνω από το κεφάλι μου, έχω φαγητό στο σπίτι μου και μια οικογένεια που θα με στηρίξει αν κάτι δεν πάει καλά. Άρα εκ του ασφαλούς μπορώ να επιλέξω ένα ρίσκο, που άλλοι δεν έχουν τη δυνατότητα να επιλέξουν. Πιστεύω γενικότερα ότι η κοινωνική επιχειρηματικότητα είναι το μέλλον, ειδικά σε νεότερες γενιές, γιατί οι νεότερες γενιές μεγαλώνουν έχοντας την κοινωνία και την κοινότητα στο νου τους. Το βλέπουμε δηλαδή ότι και από πλευράς marketing είναι πάρα πολύ έντονο αυτό το χαρακτηριστικό και στην gen z και στην gez a. Πιστεύω ότι η κοινωνική επιχειρηματικότητα θα είναι πολύ πιο δυνατή όσο περνάνε τα χρόνια. Αυτό σημαίνει ότι και η πολιτεία οφείλει να αναλάβει αντίστοιχα μέτρα και να ορίσει αντίστοιχη νομοθεσία, κάτι που θα οδηγήσει στην εξέλιξη. Είναι λίγο αλληλένδετο όλο αυτό.
Τί ελπίδες έχεις από τους εθελοντές που φεύγουν από αυτόν τον οργανισμό;
Θα το ξεκινήσω λέγοντας ότι ένα από τα ωραία χαρακτηριστικά αυτού του οργανισμού είναι η κοινότητα. Πολλοί το μεταφράζουν στο ότι κάνουμε καλή παρέα, σε ό,τι μπορεί να συμβαίνει εσωτερικά. Προσωπικά θεωρώ από τα πιο σημαντικά πράγματα που συμβαίνουν στο InfinityGreece είναι ότι ένας άνθρωπος έρχεται εδώ πέρα, παίρνει hard και soft skills, μπορεί να πάρει ένα μπορεί να πάρει 13. Στις περισσότερες περιπτώσεις φεύγουν από εδώ παίρνοντας ανθρώπινες σχέσεις. Για μένα αυτό μετράει στο 110%, ότι φεύγοντας από εδώ έχεις βρει ανθρώπους που μπορείς να εμπιστευτείς, να βγεις, να περάσεις καλά, που θα τους κουβαλάς για πολλά χρόνια. Δημιουργείτε μια δική σας κοινότητα και όλο αυτό ξεκινάει από εδώ. Είναι ένα εκπληκτικό πράγμα που δεν θα ήθελα ποτέ να σταματήσει να συμβαίνει. Βλέπεις μέσα σε 150-180 άτομα, πώς έρχονται μερικοί άνθρωποι και “κουμπώνουν” τόσο καλά ο ένας με τον άλλο, πώς βοηθάει ο ένας τον άλλο να εξελιχθεί, πώς κρατάει ο ένας τον άλλο στις δύσκολες στιγμές, γιατί σε ένα ταξίδι υπάρχουν και δύσκολες στιγμές. Όταν στο ταξίδι αυτό έχεις δίπλα σου ανθρώπους που φτάνεις στο σημείο να τους πεις ότι τους αγαπάς, είναι η μεγαλύτερη νίκη που μπορούμε να έχουμε εδώ μέσα. Γι’ αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικοί και οι κανόνες και οι πολιτικές προστασίας των εθελοντών, γιατί θέλουμε να δημιουργήσουμε ένα περιβάλλον, ένα κλίμα που όλοι θα αισθάνονται άνετα και όλοι θα αισθάνονται ο εαυτός τους. Μόνο έτσι μπορείς να δημιουργήσεις πραγματικές σχέσεις.
Έτσι όπως είναι τώρα δομημένος ο οργανισμός, θα σου άρεσε να είσαι εθελόντρια;
Νομίζω ότι επειδή κουβαλάω την ίδια τρέλα που κουβαλούσα τότε, θα έκανα αίτηση με τα χίλια και για να εξελίξω τις δεξιότητές μου σε διάφορους τομείς. Τότε με ενδιέφερε πολύ το marketing και το blog. Νομίζω πάλι σε αυτά τα δύο θα πήγαινα. Ίσως να πήγαινα λίγο περισσότερο στο blog γιατί το marketing είναι κάτι που το κάνω σε καθημερινή βάση, λόγω της δουλειάς μου.
Τί αρμοδιότητες έχει ένας εθελοντής που μπαίνει στο InfinityGreece;
Εκτός από το ότι κάθε ομάδα έχει τα δικά της θέλω και κανόνες, κάθε άνθρωπος έχει τους δικούς του στόχους. Μπαίνοντας εδώ, έρχεσαι και σου λέμε ότι το InfinityGreece σου δίνει 10 εργαλεία. Εσύ μπορείς να χρησιμοποιήσεις όσα εργαλεία θέλεις. Προφανώς, μέσα στην ομάδα και με βάση τη λειτουργία της. Αλλά νομίζω ότι το σημαντικότερο είναι ότι σαν εθελοντής πρέπει να έχεις στο νου σου ότι “αυτό που κάνω, ναι, είναι κάτι που εξασκώ αλλά μετά πρέπει να το επιστρέψω στην κοινότητά μου, στην κοινωνία που ζω”. Τί σημαίνει αυτό; Κοινότητα είναι η ίδια μου η ομάδα, είναι η πολυκατοικία μου, η περιοχή που μένω, το πανεπιστήμιό μου, οι φίλοι μου. Με τη λέξη κοινότητα πολλοί σκέφτονται ότι δε θα μπορέσουν να φέρουν την αλλαγή σε ολόκληρη τη Θεσσαλονίκη. Θα φέρεις την αλλαγή σε ένα μικρό κομμάτι, αλλά το ίδιο θα κάνει και ο διπλανός σου και ο leader σου και πολλοί άλλοι από πολλές διαφορετικές ομάδες στη Θεσσαλονίκη. Οπότε ας ξεκινήσουμε από τα μικρά, ως εθελοντές, ας αλλάξουμε έστω έναν άνθρωπο δίπλα μας, ας δημιουργήσουμε με έναν άνθρωπο δίπλα μας και η αλλαγή στη Θεσσαλονίκη θα έρθει. Αυτό περιμένω από έναν εθελοντή, να έχει την όρεξη να δημιουργήσει μια αλλαγή έστω κι αν αυτό είναι απλά με τον διπλανό του.
Θα ήθελα να μου αναφέρεις το highlight του 2022-2023 και τη χειρότερη στιγμή;
Θα ξεκινήσω από την χειρότερη στιγμή. Ήταν τον Νοέμβριο του 2022. Γενικά ο Νοέμβριος και ο Δεκέμβριος του 2022 ήταν μια πολύ δύσκολη περίοδος για εμένα, στα όρια το burn out, του “δεν μπορώ άλλο, τίποτα”. Οπότε κερδίζει εύκολα το βραβείο. Ήταν μια πάρα πολύ δύσκολη φάση, που ευτυχώς κατάφερα να την ξεπεράσω έχοντας εξαιρετικούς συνεργάτες και κυρίως εξαιρετικούς φίλους, που έδειξαν πολλή κατανόηση. Ήταν μια περίοδος που έκανα πολλά λάθη, ακριβώς επειδή ήμουν πάρα πολύ πιεσμένη. Είναι κάτι που αυτή τη στιγμή το έχω αφήσει λίγο πίσω μου. Παρόλα αυτά με καθοδήγησε στην υπόλοιπη πορεία μου μέχρι σήμερα στον οργανισμό και όχι μόνο. Νομίζω ότι από εκεί και πέρα ξεκίνησα να σκέφτομαι τη λέξη “όρια” και πώς μπορεί αυτό να λειτουργήσει σωστά. Ξαναγυρνάω λίγο στο πρώτο κομμάτι, ότι μπορεί να αγαπάμε κάτι αλλά για να το κάνεις σωστά πρέπει να μάθεις να βάζεις όρια και να λες όχι. Κάνω κι εγώ πολλά πράγματα εκτός από τον οργανισμό, είμαι εθελόντρια στο TedXUniversityofMacedonia παράλληλα, είμαι εθελόντρια στον Σύλλογο Αποφοίτων Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Αμπελοκήπων Μενεμένης και άλλα. Ήταν μια πάρα πολύ δύσκολη στιγμή που όμως μου έμαθε πράγματα που προσπαθώ μέχρι και σήμερα να τα αποθηκεύσω στο μυαλό μου.
Από τις καλύτερες στιγμές θα πω το Training Weekend, αν και το έζησα με 39 πυρετό και για μια μέρα. Συγκεκριμένα, το workshop που είχα κάνει facilitate σχετικά με τις αξίες. Έπρεπε να συζητήσουμε για τις αξίες μέσα σε αυτόν τον οργανισμο. Στην αρχή ξεκινήσαμε με ένα παιχνίδι με κάποιες ερωτήσεις λίγο άσχετες, τύπου “Έχεις κατοικίδιο;”, “Σου αρέσει ο αθλητισμός;”. Όταν ξεκινούσαν τα παιδιά να απαντάνε στις ερωτήσεις αυτές, δεν συνειδητοποιούσαν ότι σε πολλά που κάνουμε στην καθημερινότητά μας κρύβονται αξίες. Μετά ξεκίνησε και μια συζήτηση για τις αξίες και πώς τις ιεραρχείς, ποια η σωστή ιεραρχία, που είναι διαφορετική για τον καθένα. Νομίζω με βοήθησε πολύ να δω το πώς σκέφτονται οι εθελοντές, το πώς κι εγώ έμαθα πράγματα μέσα από αυτό το workshop, φυσικά το τί θα μπορούσα να κάνω καλύτερα. Ήταν μια ωραία και σημαντική στιγμή.
Πώς κύλησε η περίοδος του covid-19 για τον οργανισμό και για εσένα προσωπικά;
Ήταν πολύ δύσκολο. Ήταν ένα σοκ μπορώ να πω, ειδικά οι πρώτοι 3 μήνες που ήταν μια έντονη καραντίνα για όλους. Προσωπικά, μπόρεσα να μείνω σε ένα κανονικό mental state. Με βοήθησε να κρατήσω επαφή με ανθρώπους, που εκείνη την περίοδο ήταν δύσκολο. Σίγουρα η διαχείριση ήταν πολύ περίεργη, ήμουν και leader τότε στο δεύτερο εξάμηνο. Ήταν μια πρόκληση να έχεις να διαχειριστείς 15 ανθρώπους πίσω από μια οθόνη. Προφανώς έχοντας αυτή τη βάση με τα media και τα digital skills, η μετάβαση στη δική μας κοινότητα έγινε λίγο πιο smooth σε σχέση με άλλες περιπτώσεις. Για παράδειγμα, μπορούσαμε να ανοίξουμε ένα discord να κάνουμε τη δουλειά μας. Δεν συγκρίνεται βέβαια, το online με τη δια ζώσης συνάντηση. Είναι τελείως διαφορετικό, η γλώσσα του σώματος, το πώς αντιδράς σε πράγματα, μιλάμε για άλλο επίπεδο. Σε εκείνη, όμως, τη φάση που ήμασταν το ότι καταφέραμε να κρατήσουμε επαφή και προσωπικά και σαν team leader και σαν κοινότητα, νομίζω ότι μας βοήθησε. Επιστρέφοντας έγινε ένα γερό ταρακούνημα. Βγαίνοντας από την καραντίνα είχαμε διαφορετικές προτεραιότητες. Είχαμε προτεραιότητα να ζήσουμε, γιατί μέχρι τότε επιβιώναμε. Οπότε όταν ήρθε η ώρα να ζήσουμε, δεν μπορείς τον άλλο να τον βάλει σε ένα καλούπι του “πρέπει” γιατί αυτό το “πρέπει” το κουβαλούσε μαζί του αρκετούς μήνες. Τώρα δεν θέλει να ζήσει με ένα “πρέπει”, άρα πρέπει εσύ να προσαρμοστείς σε αυτό και να τους δώσεις αυτό που θέλει, κάνοντας παράλληλα τη δουλειά σου. Κάνοντας μια κοινότητα αποτελεσματική και λειτουργική, ώστε να παράγει έργο στην υπόλοιπη κοινότητα.
Ποιοι είναι οι επόμενοι προσωπικοί σου στόχοι;
Να επιβιώσω (γέλια). Ένας στόχος μου είναι να συνεχίσω να είμαι κοντά στην κοινότητα των εθελοντών, μου αρέσει. Θέλω πάντα να βρίσκω χρόνο να είμαι κοντά σε όποια ομάδα το χρειάζεται. Σίγουρα με κάποιες ομάδες είμαι πιο εύκολα πιο κοντά, για παράδειγμα στο marketing, γιατί μπορώ να δώσω και τεχνικές συμβουλές πιο γρήγορα. Πιστεύω ότι μπορώ να είμαι εκεί και για άλλα αντικείμενα που δεν γνωρίζω, τουλάχιστον στο soft skill, στο time management, στο team management και σε αυτά τα κομμάτια μπορώ να είμαι εκεί για να υποστηρίξω και να καθοδηγώ, όπου χρειάζεται.
Θέλω, τέλος, να μεγαλώσουν projects εθελοντών και να πάρουν τη θέση που τους αξίζει. Κάνετε πάρα πολλά πράγματα, είμαστε εδώ για να τα σαπορτάρουμε όπως χρειάζεται και με όποιο μέσο χρειάζεται. Νομίζω ότι ήρθε η ώρα να πάρετε το step up και να πάτε ακόμη πιο πάνω σε αυτό το κομμάτι. Αυτά.
Σε ευχαριστούμε πάρα πολύ για τη συνέντευξη.
Σπύρο μου εμείς ευχαριστούμε.