Όπως είναι ίσως γνωστό, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, η κινητικότητα μέσω των προγραμμάτων Erasmus+ δεν περιορίζεται μόνο στις πολύμηνες μετακινήσεις σπουδών ή πρακτικής άσκησης σε προπτυχιακό και μεταπτυχιακό επίπεδο. Αντίθετα, υπάρχουν πολυάριθμοι -πλέον- οργανισμοί, που, διοργανώνοντας μικρής διάρκειας κινητικότητες, στοχεύουν στην ένωση νέων από όλο τον κόσμο, στην ανταλλαγή απόψεων και τη συνεργασία για έναν κοινό σκοπό, ωφέλιμο στο ευρύ κοινό. Για αυτές ακριβώς τις “μικρές” μετακινήσεις, θα μας μιλήσουν σήμερα τρεις εθελοντές του InfinityGreece, οι οποίοι έχουν συμμετάσχει και θα ξανασυμμετάσχουν αδιαμφισβήτητα, όπως μας διαβεβαιώνουν, σε προγράμματα κινητικότητας! Ποιο άλλωστε, το νόημα του Erasmus+, αν δεν μοιράζεσαι την χαρά σου με τους υπόλοιπους;
Η εμπειρία των εθελοντών στο Erasmus+…
Την πρώτη -χρονικά- συνέντευξη μας παραχώρησε η Μαργαρίτα Λυκαρτσή, εθελόντρια Team Leader της ομάδας του Youthwork. Πλέον ετοιμάζεται για το 7ο ταξίδι της, αυτή τη φορά στην Κρήτη, παρόλα αυτά μοιράστηκε μαζί μας την πρώτη της εμπειρία Erasmus στη Ρουμανία, ως την πιο χαρακτηριστική:
- Καλησπέρα Μαργαρίτα! Θα ήθελα αρχικά να μου δώσεις κάποιες βασικές πληροφορίες για το πρόγραμμα Erasmus που παρακολούθησες.
- Καλησπέρα! Αρχικά, θα αναλύσω τα μικρά Erasmus, γιατί πανεπιστημιακό ακόμη δεν έχω κάνει. Είναι προγράμματα ανταλλαγής νέων στα οποία υπάρχουν διάφορες κατηγορίες. Παραδείγματος χάριν, μια κατηγορία είναι τα youth exchanges και τα training courses. Υπάρχουν και τα σεμινάρια κλπ. Εγώ έχω πάει περισσότερο σε youth exchanges, που ουσιαστικά στόχος τους είναι να ενώσουν τα άτομα του προγράμματος, να εξαλείψουν τον ρατσισμό, την ξενοφοβία και να διευρύνουν τους ορίζοντες των ατόμων, κάνοντάς τους πιο ανοιχτόμυαλους. Βασίζονται συνήθως πάνω σε ένα θέμα, στο οποίο κάνουν διάφορα activities και κάπως έτσι περνάνε οι μέρες.
- Θα ήθελες να επιλέξεις ένα; Αυτό που ξεχώρισες για παράδειγμα.
- Ναι, το πρώτο μου, στη Ρουμανία, πέρυσι τον Ιανουάριο. Είχα μάθει τα προγράμματα Erasmus+ από μια φίλη μου, με έβαλε στη σελίδα στο Facebook, όπου υπάρχουν οι οργανισμοί που διοργανώνουν τα σεμινάρια και έκανα συνεχώς αιτήσεις, μαζί με την κολλητή μου. […] Με πήραν τελικά, αλλά όχι την κολλητή μου. Επειδή όμως ακυρώθηκε μια θέση, μας πήραν και τις δύο και έτσι κάναμε μαζί το πρώτο μας Erasmus. Δε ξέρω αν φταίει ότι ήταν το πρώτο, αλλά δεν μπορώ να το ξεπεράσω και τώρα μετά από ένα χρόνο θα κάνω το 7ο μου. Νομίζω ότι οφείλεται στα άτομα γιατί είχαμε πάρα πολύ καλή σχέση με όλους.
- Ποιο ήταν το θέμα και η δομή του προγράμματος;
- Το θέμα ήταν το περιβάλλον και η προστασία του περιβάλλοντος. Κάναμε κάποιες ασκήσεις, μας έκαναν οι leaders κάθε εθνικής ομάδας κάποιες παρουσιάσεις. Aπλώς, δεν ασχοληθήκαμε εν τέλει πάρα πολύ με το θέμα, γιατί ο facilitator διαγνώστηκε με covid και έστειλε αντικαταστάτη, ο οποίος δεν ήταν τόσο σχετικός με το θέμα και ήταν και αρχάριος στο facilitating. Οπότε κάναμε περισσότερο bonding activities, energizers…
- Τί σε οδήγησε στην επιλογή αυτού του προγράμματος και ποια τα κίνητρα;
- Είχε πάει μια φίλη μου και μου είχε πει ότι είναι πάρα πολύ ωραία, γνωρίζεις πολλά νέα άτομα, είναι κάτι μοναδικό. Είχα μεγάλη περιέργεια να δω πώς είναι και είπα: «Ας δηλώσω, είναι μια εμπειρία και αυτό». Τελικά, όντως είναι πάρα πολύ ωραία και γι’ αυτό συνέχισα να πηγαίνω. Δεν είναι μόνο το «δωρεάν» ταξίδι, καθώς η ΕΕ μας επιστρέφει τα χρήματα των αεροπορικών και μας παρέχει δωρεάν διαμονή και διατροφή, είναι τα άτομα που θα γνωρίσεις, οι συζητήσεις που θα κάνεις, κυρίως αυτό σου μένει στο τέλος.
- Συνάντησες δυσκολίες στη διάρκεια της μετακίνησης;
- Όχι καθόλου, ήμουν με άτομα που είχαν ξαναταξιδέψει, οπότε μας οδηγούσαν πάντα εμένα και την Κορίνα (σσ. φίλη/ συνταξιδιώτισσα). Οπότε ήμασταν πολύ καλά.
- Ποια ήταν η εμπειρία σου με τη συναναστροφή με άτομα διαφορετικών εθνικοτήτων; Πώς το βίωσες σαν πρώτη φορά;
- Δεν δυσκολεύτηκα καθόλου. Από την πρώτη μέρα ξεκινήσαμε να μιλάμε, κυρίως με την ισπανική ομάδα, επειδή ήμασταν και στο ίδιο λεωφορείο. […] Ακόμη, δεν έχουμε χάσει επαφή μιλάμε από τα social. Τις προάλλες ήρθε ένας φίλος μου Ισπανός στη Θεσσαλονίκη γιατί έκανε στην Ξάνθη Erasmus πχ. Και με τις άλλες χώρες μιλούσαμε πάρα πολύ. […] Γενικότερα, είχαμε πάρα πολλή χημεία σε εκείνο το group. Δηλαδή ήμασταν όλοι μια τεράστια παρέα, όλοι είχαμε την ίδια ενέργεια. […] Στα επόμενα Erasmus που έκανα δεν ισχύει αυτό, δεν συνεχίζουμε να κρατάμε επαφές με όλους τους internationals.
- Παρατήρησες καθόλου δυσκολίες στη μη λεκτική επικοινωνία ή στην κουλτούρα;
- Παρατήρησα ότι μοιάζουμε πάρα πολύ με του Ισπανούς και τους Πορτογάλους και τους Ιταλούς. Σε κάθε πρόγραμμα που πηγαίνω έχουμε καλή χημεία. Έχουμε παρόμοια ιδεολογία, είμαστε πιο ανοιχτοί, πιο ζεστοί, πιο του έξω και του πάρτυ. Και με τους Τούρκους έχουμε πολύ καλή χημεία και μας αγαπούν πάρα πολύ. Πήγα πρόσφατα Γερμανία, οι Γερμανοί ενώ είναι πάρα πολύ καλά παιδιά, όλοι τους, δεν ήταν πολύ ανοιχτοί. Είναι πάρα πολύ ευγενικοί, σου μιλάνε, είναι κοινωνικοί αλλά δεν είναι τόσο ζεστοί. Φαίνεται δηλαδή η διαφορά. Ή είναι και το άλλο. Παρόλο που έχουμε διαφορετικές θρησκείες, π.χ. με την Τουρκία, που είναι μουσουλμάνοι, τα άτομα είναι πολύ ανοιχτόμυαλα. Είναι σαν εμάς, παιδιά στην ηλικία μας, καθόλου αποκλεισμένα από τον υπόλοιπο κόσμο.
- Τί αποκόμισες γενικά από την εμπειρία σου αυτή;
- Αρχικά, αποκόμισα καινούριους φίλους. Έμαθα να διαχειρίζομαι καλύτερα τα χρήματά μου και να μην τα σκορπάω. Μου έχει μείνει πολύ από το πρώτο Erasmus, επειδή ήμασταν σε χώρα με άλλο νόμισμα, έμαθα πόσα μπορείς να αγοράσεις με ένα μικρό ποσό. Δεν είναι ότι κέρδισα κάτι από το θέμα του προγράμματος, από άποψη γνώσεων. Λόγω της αλλαγής του facilitator δεν ασχοληθήκαμε και τόσο με αυτό. Κυρίως κέρδισα από την επαφή μου με κάποια άτομα και από τις συζητήσεις που κάναμε, που ήταν κάπως πιο βαθιές και έμαθα πολλά από αυτούς. Καινούριες γνώσεις, εγκυκλοπαιδικές, κοινωνικές, προσωπικές και γενικότερα, προφανώς γίνεσαι πιο κοινωνικός μέσα από αυτό και πιο ανοιχτόμυαλος.
- Θα ήθελες να δώσεις μια συμβουλή σε κάποιον που πρόκειται να συμμετάσχει σε ένα πρόγραμμα Erasmus;
- Προφανώς κάποιοι είμαστε πιο εσωστρεφείς και έχουμε κοινωνικό άγχος. Θεωρώ όμως, ότι σε ένα Erasmus καλό είναι να προσπαθήσει κανείς να τα κάνει λίγο πίσω όλα αυτά, γιατί οι μέρες είναι λίγες και όταν έρχεται το τέλος του προγράμματος, σκέφτεσαι, «Μακάρι να ήμασταν έτσι από την πρώτη μέρα!». Οπότε, είναι καλύτερο θεωρώ να προσπαθήσει να βγει λίγο παραπάνω από το comfort zone και να κοινωνικοποιηθεί, για να αξιοποιήσει όλες τις μέρες από την αρχή και στο έπακρο με τα υπόλοιπα άτομα του προγράμματος.
- Θα το ξαναέκανες;
- Εννοείται! (ενθουσιασμένη) Εντάξει, ποτέ δεν θα είναι τα υπόλοιπα Erasmus σαν το πρώτο, πιστεύω ότι κάθε πρόγραμμα θα είναι διαφορετικό. Και επειδή έχει διαφορετικό θέμα, αλλά όταν μιλάμε για youth exchange, το θέμα μπαίνει πάντα τυπικά. Η ουσία του youth exchange είναι όντως να έρθουμε πιο κοντά ως λαοί. Οπότε αυτό που κάνει το πρόγραμμα είναι τα άτομα, είναι διαφορετικό επειδή αλλάζουν τα άτομα. Άρα, ναι, θα το ξαναέκανα γιατί θα ήταν διαφορετικά τα άτομα και διαφορετική εμπειρία. Γι’ αυτό ξαναπήγα κιόλας Ρουμανία, γιατί δεν με ενδιέφερε ο προορισμός αλλά τα άτομα.
Τη επόμενη συνέντευξη μας παραχώρησε ο Γρηγόρης Καϊτζής, εθελοντής της ομάδας του marketing του InfinityGreece. Παρά το γεμάτο του πρόγραμμα ο Γρηγόρης έχει επίσης, καταφέρει να συμμετάσχει και αυτός σε αρκετές κινητικότητες. Ωστόσο, η εμπειρία που επέλεξε ως την πιο σημαντική ήταν και για τον ίδιο η πρώτη:
- Καλησπέρα Γρηγόρη! Αρχικά, θα ήθελα να μου δώσεις κάποιες πληροφορίες σχετικά με ένα πρόγραμμα Erasmus στο οποίο έχεις συμμετάσχει, όπως το θέμα του, ο στόχος και η οργάνωσή του.
- Φυσικά! Συμμετείχα σε δύο προγράμματα Erasmus. Aν είχα να επιλέξω ένα, θα επέλεγα το πρώτο που είχα πάει, για έξι μέρες στην Γερμανία. Μου είχε αρέσει πάρα πολύ το θέμα, είχε να κάνει με την διαφορετικότητα στο πλαίσιο του εργασιακού χώρου και περισσότερο με το κομμάτι της ενσυναίσθησης, δηλαδή το πώς να δουλεύεις ομαδικά και να μπαίνεις στην θέση του άλλου ανθρώπου, πόσο μάλλον ατόμων που αντιμετωπίζουν κάποιες κοινωνικές διακρίσεις.
- Τί σε ώθησε στο να επιλέξεις το συγκεκριμένο πρόγραμμα-θέμα?
- Ήταν ένα θέμα με το οποίο ήθελα να ασχοληθώ, καθώς είχε να κάνει με το κομμάτι της ψυχολογίας και πίστευα ότι θα μου άρεσε πάρα πολύ και στο οποίο πραγματικά θα ένιωθα ο εαυτός μου και θα είχα την δυνατότητα να συναναστραφώ με άτομα που δείχνουν επίσης τον πραγματικό τους εαυτό, για να βοηθήσουμε μαζί στην αποδοχή της διαφορετικότητας και να προτείνουμε διάφορες ιδέες. Να μπούμε δηλαδή στην θέση του άλλου ανθρώπου που έχουμε δίπλα μας.
- Συνάντησες κάποιο πρόβλημα κατά την διάρκεια της μετακίνησής σου?
- Όχι μπορώ να πω. Γενικά ο οργανισμός μου παρείχε όλες τις απαραίτητες πληροφορίες ώστε να μπορέσω να κατευθυνθώ σωστά φτάνοντας στην πόλη, καθώς επίσης και για την επιστροφή. Οπότε θα έλεγα ότι δεν είχα κανένα θέμα.
- Πώς σου φάνηκε η συναναστροφή με άτομα διαφορετικών εθνικοτήτων?
- Σαν πρώτη μου εμπειρία ήταν πολύ ωραία! Ήμασταν 30 άτομα συνολικά, από 12 διαφορετικές χώρες. Με τα παιδιά τα πήγα άψογα. Έχει περάσει πόσος καιρός, αλλά ακόμα θυμάμαι την κάθε ημέρα και το πόσο όμορφα περνούσαμε. Κάναμε πολλές δραστηριότητες, γνώρισα πολλούς ανθρώπους από διαφορετικές χώρες και νέες κουλτούρες, και ακόμα και σήμερα έχω κρατήσει επαφή μαζί τους. Τους συναντώ στην Ελλάδα όταν έρχονται, και εγώ άμα πάω στις πόλεις τους σίγουρα θα τους συναντήσω. Πολλά παιδιά, μαζί και εγώ, κλάψαμε την τελευταία ημέρα και είναι κάτι που δεν περίμενα να γίνει. Ακόμα και σήμερα θυμόμαστε εκείνο το project, μιλάμε μεταξύ μας και συζητάμε για το πότε θα βρεθούμε από κοντά. Ήταν βέβαια και το πρόγραμμα το οποίο βοηθούσε ώστε να μπορέσουμε να εκφραστούμε και να γνωρίσουμε τον πραγματικό μας εαυτό.
- Παρατήρησες κάποια δυσκολία στην επικοινωνία σου με τα παιδιά; Είχες κάποια άτομα με τα οποία ταίριαξες περισσότερο;
- Ναι, για παράδειγμα ταίριαξα πιο πολύ με τους Τούρκους και με τις Ουκρανές, όμως γενικά με όλα τα παιδιά είχα πολύ καλή σχέση. Βέβαια, είχα ένα μικρό θέμα στο να καταλαβαίνω και να μπορώ να εκφράσω μία δομημένη πρόταση, αλλά γενικά δεν είχα κάποιο άλλο πρόβλημα.
- Τί θεωρείς ότι πήρες από το πρόγραμμα; Και ως προσωπικότητα και πρακτικά, στο κομμάτι των soft skills;
- Mε βοήθησε πολύ να ενισχύσω την ικανότητα της ενσυναίσθησης, να νιώσω δηλαδή πώς ένα άτομο που ανήκει σε μία συγκεκριμένη κοινωνική ομάδα μπορεί να νιώθει. Επίσης, θεωρώ ότι με βοήθησε πολύ στο κομμάτι της ομαδικότητας και της επικοινωνίας.
- Θα ξαναπήγαινες;
- Ναι, σίγουρα. Συγκεκριμένα, μου αρέσουν πολύ τα προγράμματα που πραγματεύονται θέματα ψυχολογίας, καθώς πιστεύω ότι σε βοηθούν πολύ να εξελιχθείς ως άτομο.
- Τί συμβουλή θα έδινες σε κάποιον που σκέφτεται να συμμετάσχει σε ένα τέτοιο πρόγραμμα;
- Θα ξεκινούσα λέγοντας πως καταλαβαίνω πως μπορεί να υπάρχει μία διστακτικότητα στην αρχή και να έχεις δεύτερες σκέψεις, όμως πήγαινε γιατί είναι πραγματικά μία τρομερή εμπειρία. Όλοι έχουμε ενδοιασμούς, και λόγω του ότι βρισκόμαστε στο comfort zone μας. Όμως, αυτό το βήμα μπορεί να αποτελέσει έναυσμα για άλλα ωραία πράγματα που μπορεί να ακολουθήσουν. Είναι μέχρι να πάρεις αυτή την απόφαση. Τέλος, η καλύτερη συμβουλή που θα έδινα είναι να πας και να δώσεις τον καλύτερό σου εαυτό.
Τελευταία συνέντευξη, για το παρόν άρθρο, εκείνη της Ηλιάνας Τασιούλα, εθελόντρια της ομάδας Youthwork του Infinity Greece. Η ίδια παρόλο που δεν είχε πολλές επαφές ως μαθήτρια με τα προγράμματα Erasmus, δεν δίστασε από τα πρώτα φοιτητικά της χρόνια να τολμήσει να ζήσει την εμπειρία, κάτι που φυσικά δεν μετανιώνει:
- Καλημέρα Ηλιάνα! Θα μπορούσες να μας δώσεις κάποιες πληροφορίες για το πρόγραμμα Erasmus που παρακολούθησες;
- Καλημέρα! Εγώ αρχικά έχω συμμετάσχει τους τελευταίους 9 μήνες σε 4 προγράμματα, δύο από τα οποία ήταν εντός Ελλάδας, ένα στο Βόλο και ένα στη Θεσσαλονίκη που ήταν training course, και τα άλλα δύο στην Ιταλία από τα οποία το ένα ήταν youth exchange και το άλλο youth mobility.
- Θα ήθελες μήπως να επιλέξεις να αναλύσεις ένα από αυτά;
- Ναι φυσικά, θα εστιάσω στο πρώτο που έγινε στην Ιταλία τον προηγούμενο Ιούλιο και ήταν youth exchange 10 ημερών με θέμα τη νεανική επιχειρηματικότητα και την ανεργία. Έγινε στη Μολφέτα που είναι δίπλα στο Μπάρι και οι συμμετέχοντες ήταν από την Ελλάδα, τη Λιθουανία, την Ισπανία, τη Ρουμανία και κάποια άλλη χώρα. Ήμασταν γύρω στα 35 άτομα μαζί με τον facilitator και μέναμε σε ένα σπιτάκι που το χρησιμοποιούσαν σαν κατηχητικό.
- Τί σε οδήγησε στην επιλογή του συγκεκριμένου προγράμματος;
- Η αλήθεια είναι ότι δεν είχα προηγούμενη εμπειρία Erasmus. […] Νομίζω το γεγονός ότι ήθελα ταξιδέψω έξω και να δω πως λειτουργούν αυτά τα προγράμματα ήταν ένα πολύ καλό κίνητρο. Είχα επίσης και μια φίλη που συμμετείχε σε πολλά τέτοια προγράμματα και βλέποντας την ήθελα κι εγώ να μυηθώ σε αυτό.
- Συνάντησες δυσκολίες κατά τη διάρκεια του προγράμματος;
- Νομίζω το μεγαλύτερο εμπόδιο σε όλο το πρόγραμμα ήταν το γεγονός ότι για τους περισσότερους από εμάς που ήμασταν στην ελληνική ομάδα ήταν η πρώτη φορά που παρακολουθούσαμε ένα τέτοιο πρόγραμμα εκτός από τη leader μας. Η μεγαλύτερη δυσκολία ήταν το ταξίδι μέχρι εκεί που ήταν σχεδόν 12ωρο μέχρι τη Μολφέτα, καθώς δεν είχε απευθείας και έπρεπε να πάμε μέσω Νάπολης και να πάρουμε μετά ένα άλλο λεωφορείο. Ουσιαστικά ξεμείναμε ένα 4ωρο παραπάνω στη Νάπολη στη μέση του πουθενά […]. Κατά τη διάρκεια του προγράμματος μια άλλη δυσκολία ήταν το γεγονός ότι το φαγητό δεν έφτανε για όλους. Υπήρχαν μέρες ειδικά στην αρχή, που οι μερίδες δεν ήταν αρκετές για τους συμμετέχοντες και καταλήγαμε κάποιοι να μένουμε νηστικοί το βράδυ.
- Η επικοινωνία με τους υπόλοιπους συμμετέχοντες ήταν καλή θεωρείς;
- Στο κλίμα που δημιουργήθηκε με τους συμμετέχοντες βοήθησε πολύ το bonding που κάναμε. Οι σχέσεις μας με τους υπόλοιπους συμμετέχοντες ήταν πάρα πολύ καλή, δηλαδή καταφέραμε να δεθούμε πολύ γρήγορα. Το γεγονός ότι μας είχαν σε κοιτώνες δηλαδή ανά τρία άτομα μας έκανε και να αναγκαστούμε κατά κάποιον τρόπο να δεθούμε. Για παράδειγμα, εμένα η συγκάτοικός μου δεν γνώριζε αγγλικά […]. Ήταν μια κοπέλα από την Ισπανία και καταλήξαμε να συνεννοούμαστε με translate που παρότι είναι ένα εμπόδιο δεθήκαμε κι έτσι. Τις επόμενες μέρες κάναμε κάποιες βόλτες και εκδρομές ανεξαρτήτως του προγράμματος, που και αυτό μας έφερε αρκετά κοντά και οδήγησε στο να έχουμε επαφές ακόμα και τώρα. Πλέον δηλαδή, όταν κάποιος πρώην συμμετέχων επισκέπτεται τη χώρα κάποιου άλλου, θα κανονίσουν να βρεθούν.
- Συνάντησες δυσκολίες στην κουλτούρα της χώρας αυτής;
- Η κουλτούρα της χώρας ήταν ένα μικρό θέμα κυρίως για εμάς τους Έλληνες, διότι δεν είχαμε συνηθίσει να τρώμε τόσο νωρίς και έπρεπε να τρώμε στις 12:30. Εν μέρει συμβιβαστήκαμε προφανώς. Άλλο ένα πράγμα που αφορά τους εργαζόμενους είναι ότι δίνουν γύρω στις τρεις ώρες ξεκούρασης το μεσημέρι. Εκεί εργάζονται όντως όλοι 7ωρα και 8ωρα και δεν υπάρχει καθόλου το ενδεχόμενο να δουλέψουν υπερωρίες. […] Μου φάνηκε περίεργο. Όχι φυσικά με την έννοια ότι δε θα έπρεπε να συμβαίνει, αλλά για το πόσο σέβονται τους εργαζόμενους. Επίσης, ήταν πολύ αυστηροί. Για παράδειγμα, θέλαμε να πάρουμε αλκοόλ από έναν αυτόματο πωλητή και ήταν απαραίτητο να έχουμε την ταυτότητά μας για να τη καταχωρήσουμε στο μηχάνημα. Όπως επίσης δεν μπορούσαμε να πιούμε (σσ. αλκοόλ) στο δρόμο. Ήταν ένα μικρό πολιτισμικό σοκ. Γενικότερα σε κάποια από τα πράγματα που συμβαίνουν στην Ιταλία συμφωνώ, απλά μου φάνηκε πολύ περίεργο για εμένα.
- Τί αποκόμισες γενικά από την εμπειρία σου αυτή;
- Η θεματική του προγράμματος νομίζω βοήθησε ιδιαίτερα στα soft skills και αυτό με βοήθησε πάρα πολύ να εξελιχθώ ως άνθρωπος. Επίσης, με βοήθησε πολύ στο public speaking που το κατάλαβα και αργότερα. Ακόμη, ισχύει αυτό που λένε ότι όταν κάποιος πάει Erasmus έχει πολλές πιθανότητες να επιβιώσει και κάπου αλλού. Εγώ όταν πήγα βγήκα πολύ από το comfort zone μου. Έμαθα πώς είναι να μένω για ένα μικρό διάστημα στο εξωτερικό, πώς είναι να ταξιδεύω μόνη, πώς να επιβιώσω ουσιαστικά, γιατί είναι και λίγο θέμα επιβίωσης να φεύγεις από τη χώρα σου και να πηγαίνεις κάπου αλλού που δεν ξέρεις τί θα συναντήσεις. Προφανώς, ανεκτίμητη ήταν και η σχέση που είχα με τους υπόλοιπους συμμετέχοντες […] και είναι κάτι που δεν το είχα στην αρχή στο μυαλό μου κι όμως αποδείχθηκε το αντίθετο.
- Θα το ξαναέκανες;
- Θα το ξαναέκανα σίγουρα, το μόνο που με κρατάει τώρα πίσω είναι το θέμα της σχολής και της εξεταστικής. Υπό άλλες συνθήκες θα είχα ξαναδηλώσει. Επίσης, θα ήθελα να πάω και στα προγράμματα εθελοντισμού που είναι για ένα μήνα, για να δω πως είναι να είσαι εθελοντής για ένα ή δύο μήνες σε μία άλλη χώρα και να ενσωματωθώ περισσότερο. Όποιος πηγαίνει ένα Erasmus θέλει σίγουρα να ξαναπάει. Και κάτι να πάει στραβά ας πούμε θα είναι και αυτό μια εμπειρία.
- Θα ήθελες να δώσεις μια συμβουλή σε κάποιον που πρόκειται να συμμετάσχει σε ένα πρόγραμμα Erasmus;
- Αρχικά, σίγουρα θα τον παρότρυνα να το κάνει. Ένα πράγμα όμως που θα του έλεγα να προσέξει πριν επιλέξει κάποιο πρόγραμμα είναι να αποφύγει τις μεγάλες πόλεις. Τα πιο ωραία Erasmus είναι σε μικρές πόλεις, σε χωριά, γιατί δεν έχει πάρα πολλά πράγματα να κάνεις οπότε με τους υπόλοιπους γίνεστε μια οικογένεια. Επίσης, θεωρώ ότι τα πιο διασκεδαστικά είναι τα youth exchange, ενώ πιο απαιτητικά από άποψη φόρτου εργασίας είναι τα training courses. Οπότε ανάλογα με το πού θέλει να εστιάσει κανείς επιλέγει ένα από αυτά. Στα youth exchange τελειώναμε δηλαδή στις 17:00, ενώ σε άλλα προγράμματα έχει τύχει να κάνουμε δουλειά μέχρι τις 21:00. Θα παρότρυνα τον καθένα να πάει σε ένα τέτοιο πρόγραμμα και πόσο μάλλον κάποιον που δεν έχει την οικονομική δυνατότητα να ταξιδεύει. Ταυτόχρονα, παίρνει φυσικά και την πιστοποίηση που είναι πολύ σημαντική στις μέρες μας ώστε να αναγνωριστεί, νομίζω το youth pass, αλλά κυρίως από άποψη εμπειρίας (σσ. θα παρότρυνε το άτομο) γιατί βοηθάει αρκετά και στην μετέπειτα πορεία του.
Σίγουρα η εμπειρία της ανταλλαγής νέων, σε οποιοδήποτε πλαίσιο γίνεται με καλό σκοπό, μένει αξέχαστη στους συμμετέχοντες! Ειδικά, η πρώτη φορά, εκείνη η φορά που όλα φαντάζουν καινούρια και η ανυπομονησία μπλέκεται με την αγωνία για το άγνωστο, είναι η πιο έντονη ως ανάμνηση. Αυτό επιβεβαίωσαν και οι συνεντευξιαζόμενοι, οι οποίοι κατάφεραν πανηγυρικά να μας μεταδώσουν τον ενθουσιασμό και τη χαρά τους μετά από τις εμπειρίες τους. Παρά τις επιμέρους διαφορές, ουδένα πρόβλημα δεν αντιμετώπισαν με την επικοινωνία, αφού και οι πιο δύσκολες καταστάσεις επιλύθηκαν με ένα translate. Φυσικά, κρατάμε από όλα αυτά, την τόλμη τους παρά το νεαρό της ηλικίας, να ζήσουν τη στιγμή, καθώς και τη συμβουλή να μην αφήνουμε πάντα το comfort zone μας να μας κρατά πίσω από μια δυνητικά όμορφη κατάσταση!
Ως ομάδα Βlog του InfinityGreece ευχαριστούμε θερμά τους εθελοντές για τον χρόνο και τη διάθεσή τους και ευχόμαστε τα καλύτερα στα μετέπειτα ταξίδια τους!
Ομάδα συνεντεύξεων και συγγραφής: Κική Ζαφειρίδου, Λίνα Νάκα, Στέλλα Χρόνη